حداكثر آب خنك قابل ارائه در يك ساعت در اصطلاح ظرفيت سرمايش دستگاه آبسردكن ناميده مي شود. 

اين ظرفيت بسته به نوع و كيفيت دستگاه آبسردكن متفاوت مي باشد. وجود محدوديت در سيستم سرمايش از جمله معايب دستگاه هاي آبسردكن قديمي بود. اين مشكل سبب مي گردد در ساعات شلوغ روزهاي گرم سال، افراد با مراجعه به آبسردكن ، آب گرم بنوشند.
همانطور كه گفته شد آبسردكن هاي قديمي از يك مخزن جهت خنك كردن آب بهره مي برند. در بالاي مخزن يك شناور تعبيه شده است. با برداشت آب از آبسردكن شناور مخزن پايين آمده و آب گرم وارد مخزن مي گردد در نتيجه دماي كلي آب بالا مي رود. از طرفي سيستم سرمايش جهت خنك كردن دوباره آب داخل مخزن شروع به كار مي كند. البته فرآيند اختلاط آب گرم و سرد بسيار سريعتر از فرآيند انتقال حرارت و خنك شدن آب به وقوع مي پيوندد. لذا در صورتي كه افراد زيادي ، در زمان كوتاهي به آبسردكن مراجعه كنند فرآيند گرم شدن آب از فرآيند سرد شدن ( كه نياز به زمان دارد ) پيشي مي گيرد. يكي از راهكارهايي كه براي كوتاه كردن زمان خنك شدن بكار مي رود افزايش توان سيستم سرمايش است كه متاسفانه منجر به مصرف بي رويه برق مي گردد بدين ترتيب دستگاه هاي قديمي حتي قادر نيستند ظرفيت اعلام شده توسط سازندگان را به طور پيوسته تحويل دهند.
با توجه به نحوه عملكرد آبسردكن آني ، هميشه مقداري انرژي جهت خنك كردن آب مصرفي به صورت ذخيره وجود دارد. اين مقدار انرژي بسته به ظرفيت دستگاه از چند ساعت تا چند هفته مي تواند عمليات خنك كردن آب مصرفي را به طور پيوسته به انجام برساند. اين گونه است كه با مصرف پي در پي از آبسردكن آني ، آب گرم نمي شود. و همگان فارغ از تاخر و تقدم در مراجعه به آبسردكن آب سرد مي نوشند.