پارامترهاي قابل لمس در خواص آب آشاميدني عبارت است از :

1) درجه حرارت آب : آب زياد سرد اثرات سوء بر دستگاه گوارش انسان دارد و آب با درجه حرارت زياد حالت بي مزگي دارد و گوارا نيست . مناسبترين درجه حرارت آب بين 12-8 درجه سانتيگراد است .

2) رنگ :  آب آشاميدني بايد بي رنگ باشد . در ضخامت هاي زياد رنگ آب مايل به سبز است . رنگ آب مربوط به نمكهاي موجود در آب كه بصورت حل شده و يا كلوئيدي در آب يافت ميشود . زردي آب نشانه وجود تركيبات گياهي و اسيدهاي آبي ناشي از فساد آنها و يا وجود خاك رس ميباشد . در حاليكه  سبزي آب نشانه وجود گياهاني ازقبيل آلگها و جلبكها در آن است.

3) كدورت : كدورت آب اغلب به علت وجود مواد معلق و كلوئيدي در آن است . درجه كدري آب را اغلب بدين روش تعيين ميكنند كه در كف يك استوانه اي بقطر 25 ميلي متر حروف استاندارد شده اي قرار ميدهند و سپس در آن آب مورد آزمايش را تا ارتفاعي كي ريزند كه ديگر خط نامبرده خوانا نباشد . در اينحال درجه كدورت آب را بر حسب ارتفاع مذبور معين مي كنند . حد قابل قبول بين 5 تا 25 واحد و حداكثر آن 30 واحد كدورت تعيين گرديده است .   

4) بو : آب آشاميدني بايد بي بو باشد . در برخي نقاط آب آشاميدني در مجاورت با موادي ممكن است بوي كمي بخود بگيرد كه ممكن است خطرناك نباشد  ولي طعم نامطبوع ميگيرد . آب درياچه ها داراي بوي لجن ميباشد كه بايستي قبل از مصرف حذف گردد و يا در اقر ماندن آب در منابع و يا بشكه بوي مخصوص بگيرد .و يا در جريان تصفيه اضافه كردن كلر زياد  ممكن است باعث ايجاد بو گردد. حذف بو در تصفيه آب با اضافه كردن موادي چون سولفات مس براي از بين بردن آلگها كه مولد بو هستند انجام ميگيرد .

5) مزه : از نظر طعم آبهاي آشاميدني نبايد بي مزه باشد . وجود املاح مختلف چون آهن ، منگنز ، نمك ، كربنات ، انيدريك كربنيك و  . . .  در آبهاي مختلف مزه هاي گوناگوني را به آب ميدهد كه گاهي مطبوع و گاهي ناخوشايند است .

 بعضي از مزه ها از منشأ آلودگي ميباشند مثل تغييرات مواد آلي گياهي و حيواني ، نفوذ مواد مختلف شيميايي در زمين و شبكه هاي لوله كشي و يا ضد عفوني با كلر نيز ممكن است ايجاد مزه بد در آب نمايد . آب با درجه زياد بودن تركيبات منيزيم و آبهاي قليايي مزه صابون و آبهاي اسيدي مزه ترش دارد . وجود نمكهاي آهن و آلومينيوم مزه آب را گس ميكند .